Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Ο ΠΡΥΤΑΝΙΣ ΑΝΤΑΡΤΗΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ (ΜΕ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ)

Δημοσιογράφος: οἱ αἰτιάσεις τῆς εἰσαγγελίας ἑστιάζονται στὸ ὅτι ἡ συγκεκριμένη σελίδα δὲν ἐξυπηρετεῖ "ἐκπαιδευτικοὺς καὶ ἐρευνητικοὺς σκοπούς"...
Πρύτανις: Ἡ ἐκπαίδευσι καὶ ἡ ἔρευνα ἐρείδονται στὴν ἐλευθερία τῆς σκέψης, στὴν ἀπρόσκοπτη δημιουργία καὶ διάχυσι ἰδεῶν, ἔστω καὶ ἀκραίων, ἔστω καὶ ἀπορριπτέων.

Δήλωσε χθὲς ὁ πρύτανις καὶ πάλι εἰς στὰ "Νέα"
πὼς προστατεύει κι εὐνοεῖ ἐν πλήρει συνειδήσει
κάθε σελίδα ὑπαρκτή, ἀκόμη καὶ ἀκραία
κι ὅτι τὸ Ιndymedia δὲν πρόκειται νὰ κλείσῃ.

Εὐχόμαστε στὸν πρύτανι καλὴ ἐπιτυχία
στὸ ἀντάρτικο ποὺ κήρυξε ἐνάντια στὸ νόμο
κι ἐρώτησι τοῦ κάνουμε ὰν θέλῃ ἐπικουρία
κι ἐμᾶς σιμά του στὸ βουνό, τὴν πόλι καὶ τὸν δρόμο.

Μαζἰ θὰ καταργήσουμε τὸν νόμο τοῦ ἀσύλου
κι αὐτὸ τὸ τόσο ἄθλιο τὸ ἄρθρο δεκαέξι,
τὸν γάμο θὰ ἐγκρίνουμε τοῦ δήμαρχου τῆς Τήλου
κι οἱ τόνοι θὰ ἐπιστρέψουνε ξανὰ σὲ κάθε λέξι.

Κι ἀφ' οὗ ἀνάγκη σ' ἔχουνε διωκόμενες σελίδες
ἰδοῦ λαμπρὸ κατάλογο σοῦ δίνω νὰ προβάλλῃς
καὶ σ' ἄλλες τὴν ἑπόμενη φορὰ ἐφημερίδες
ὡς δεῖγμα ἐλευθερόφρονος πολιτικῆς μεγάλης.

Στὸ σέρβερ τάχιστα νὰ μποῦν σελίδες παιδοφίλων,
σελίδες τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, σελίδες ποὔχουν τζόγο
σελίδες ποὺ ἀπαγόρευσαν οἱ νόμοι τῶν γραικύλων
καὶ ποὺ στερῆσαν ἀπ' αὐτὲς καὶ ὕπαρξι καὶ λόγο.

Καὶ τότε, μέγα πρύτανι, ἀγωνιστά, συντρόφι,
θὰ σὲ κηρύξουν ἥρωα καὶ μάρτυρα κι ἀκόμη
ξόμπλι θὰ φτιάχνουν, φυλαχτό, ματζοῦνι, γιατροσόφι
ἀπ' τὴν σεπτή σου πολιὰ καὶ χτενισμένη κόμη.

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΖΟΡΟ

Οἱ ψηφοφόροι μίλησαν καὶ μέχρι τὸ βραδάκι
δεύτερη ῥίχνει ὁ Σαμαρᾶς φορὰ τὸν Μητσοτάκη,
ξανὰ μανὰ θὰ ζήσουμε τὸ ἐνενήντα τρία
καὶ μόνος θἄχῃ ὁ Περισσὸς γιὰ πρόεδρο κυρία,
ψηλός, λιγνός, μελαχροινός, μὲ τὸ κομψὸ γυαλάκι
καὶ δὲν τὸν πιάνουν τὰ βουντοὺ τοῦ δράκου Μητσοτάκη,
σκόρδα φοροῦσε καὶ σταυροὺς καὶ τ'Ἄνθιμου τὸ χέρι
φιλοῦσε κάθε Κυριακὴ μὲ τὸν Καρατζαφέρη,
στὸ μαῦρο χρονοντούλαπο θ' ἀμπαρωθῇ ἡ Ντόρα
κι ἀγκαλιαστὰ μὲ τὸν Ζορὸ θὰ βάλῃ μάσκα τώρα.
Ἰδοῦ λοιπόν, ἀκούσατε ὁ ἴδιος τί μᾶς λέει
καθὼς ἡ Ντόρα στὴν γωνιὰ μὲ τὸν μπαμπά της κλαίει:

ΣΑΜΑΡΑΣ

Σὲ νίκησα ὅπως καὶ παλιὰ
σὲ ενα γύρο σβέλτα,
ἂν ἔχῃς πρόεδρο μπαμπά,
καυχῶμ' ὅτι ἔχω προγιαγιὰ
τὴν Πηνελόπη Δέλτα.
Ἡ Κρήτη τώρα ἂς σιωπᾷ
κι ἂς πιάσῃ ἡ Μεσσηνία
νὰ σύρῃ ἀμέσως μὲ χαρὰ
χορὸ ἀπ'τῆς Μάνης τὰ ῥιζὰ
ὡς τὴν Κυπαρισσία.

ΝΤΟΡΑ

Μὰ κι ἂν ἡττήθηκα βαριὰ θυμήσου ἀλητᾶκο
πὼς ἔχει ἡ ἀχλάδα καὶ οὐρὰ ποὺ τὴν καλοῦν Κυριάκο,
κι ἂν τώρα εἶσαι πρόεδρος, σὲ μιὰ δεκαετία
δριμύτερη θὰ ἐπιτεθῇ καὶ πάλι ἡ δυναστεία!

ΨΩΜΙΑΔΗΣ

Πίσω σταθῆτε ἄπιστοι, δὲν εἴσαστε μονάχοι!
Φορῶ τὴν μάσκα τοῦ Ζορὸ καὶ ῥίχνομαι στὴν μάχη,
καβάλα πάνω στ' ἄλογο πάνω στὸν Βουκεφάλα
σφίγγω γιὰ δύο τὴν θηλειὰ στὴν ξύλινη κρεμάλα
κι ἂν θυσιάσῃς Σαμαρᾶ τὸ ὄνομα στὰ Σκόπια
σὰν τὸν Ἰούδα θὰ καῇς μὲ τ' ἀχυρένια τόπια!

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Ο ΠΡΥΤΑΝΙΣ ΤΡΕΛΛΑΘΗΚΕ, ΤΑ ΔΙΝΕΙ ΟΛΑ ΤΖΑΜΠΑ

Μιὰ μέρα ποὺ κατέβηκα στὴν ἔνδοξη Ἀθήνα
θυμήθηκα πὼς μοῦ ‘λεγαν κάποιοι παλιοί μου φίλοι
τ’ ἀπίστευτα τοῦ πρύτανι κι ἀλλόκοτα ἐκεῖνα
χουβαρδαλίκια πού ‘κανε μὲ κρατικὸ κονδύλι.
Καὶ ἔτσι τὸ ἀποφάσισα νὰ πάω νὰ τοῦ μιλήσω
καὶ μιὰ ἐξυπηρέτησι μικρὴ νὰ τοῦ ζητήσω.

Μὴ μὲ περνᾶτε γιὰ φτωχὸ καὶ βρόμικο ἐπαίτη
ποὺ πῆρα τόσο ἀψήφιστα ἀπόφασι καὶ πῆγα
σὰν κλασσικὸς νεοέλληνας ἕνα μικρὸ ῥουσφέτι
δὲν δικαιοῦμαι τάχατες γιὰ χρήματα ὀλίγα;
Σὰν ἔφτασα στοῦ πρύτανι βαριὰ τὴν θύρα κρούω
καὶ μιὰ φωνὴ ποὺ μὲ καλεῖ νὰ μπῶ ἐντὸς ἀκόυω.

Μπαίνω καὶ κλείνω πίσω μου μ’ εὐγένεια τὴν θύρα
καὶ βλέπω τοῦ Μετσόβειου τὸν πρύτανι σκυμμένο
μὲ θλῖψι στὸ γραφεῖο του νὰ πίνῃ κρύα μπύρα
μπροστά του ἔχοντας χαρτὶ στὰ δύο διπλωμένο.
Τὸ ἔκλεινε καὶ τ’ ἄνοιγε, τὸ διάβαζε καὶ πάλι
στενάχωρα μὲ νόημα κουνῶντας τὸ κεφάλι.

«Συγγνώμη κύριε πρύτανι» τοῦ λέγω καὶ σωπαίνω·
ἐκεῖνος πάλι νόημα μοῦ κάνει νὰ καθίσω
καὶ σβήνει τὸ τσιγάρο του ποὺ ἀπ’ ὥρα ἀναμμένο
σ’ ἕνα τασάκι κάπνιζε ἀπ’ τὸ ποτῆρι πίσω.
«Ἐμπρός», μοῦ λέγει, «τί μὲ θές;, γιά πές μου μάνι μάνι
εἶμαι λιγάκι βιαστικὸς κι ὁ χρόνος μου δὲν φτάνει.

Μὲ κάλεσε ὁ εἰσαγγελεὺς γιὰ κάποιες καταθέσεις
γιατὶ στὸ Indymedia παρέχω προστασία
κι ἀπ’ τοῦ ΟΤΕ τὴν σύμβασι γιὰ δωρεὰν συνδέσεις
ἐκχώρησα μερίδιο ἀπ’ τὴν ὑπηρεσία».
«Ἄ! ἐπ’ αὐτοῦ θὰ ἤθελα» τοῦ εἶπα «νὰ μιλήσω,
ἕνα λεπτάκι μοναχὰ θὰ σᾶς ἀπασχολήσω.


Ἐγώ, ὅπως ἴσως ξέρετε ἢ ἴσως ἀγνοεῖτε
εἶμαι μεγάλος ποιητὴς καὶ ἔχω κι ἱστολόγιο
μὰ μὲ τὴν κρίσι ποὔχουμε δὲν πρόκειται νὰ βρῆτε
κανένα γιὰ τοὺς ποιητὲς δημόσιο μισθολόγιο.
Οἱ στίχοι δὲν πληρώνονται στὶς μέρες μας, τὸ ξέρω
μὰ δίχως τὰ στιχάκια μου στὸ δίκτυο ὑποφέρω.

Κι ἔπειτα μοῦ ‘πανε γιὰ σᾶς πὼς εἶσθε καὶ προστάτης
τῆς ἀπροσκόπτου, ἀκώλυτης ἐλευθερίας λόγου
κι ἀκόμη κι ἂν ἡ Θέμιδα διατάξῃ τὰ δικά της
δὲν θὰ φιμώσετε ποτὲ σελίδα ἱστολόγου.
Καὶ θἆταν ἰδιαίτερα γιὰ σᾶς μεγάλο κρῖμα
νὰ εἶσθε τόσο φειδωλὸς μὲ τὸ δημόσιο χρῆμα.

Γιατί λοιπὸν κὺρ πρύτανι τὴν forthnet νὰ πληρώνω
καὶ νἄχω τύψεις κι ἐνοχὲς στὸν ὕπνο μου τὸ βράδυ
πὼς μὲ τὰ λίγα μου λεφτὰ βοηθῶ καὶ γιγαντώνω
τοὺς καπιτάλες ποὺ ὅλοι τρῶν τὸ αἷμα μας σὰν λάδι;
Ἄσε κι ἐμένα δωρεὰν ἐντὸς τοῦ διαδικτύου
νἄχῃς τὴν εὔνοια κι ἀνοχὴ τοῦ Κορνηλιοδικείου».

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Ο ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ

Ποιός εἶπε ὅτι τελείωσε ἡ εἰκονομαχία
καὶ βρῆκε ὁ τόπος ἔκτοτε γαλήνη κι ἡσυχία;
Ποιός εἶπε ὅτι κρεμάστηκαν καὶ πάλι οἱ εἰκόνες
κι οἱ εἰκονοκλάστες γύρισαν εὐτάκτως στοὺς στρατῶνες;
Σηκώθηκε ὁ Κορπώνυμος καὶ βγῆκε ἀπὸ τὸν τάφο,
ἀκοῦστε φίλοι μου καλοὶ ἐτοῦτα ποὺ σᾶς γράφω:
Μᾶς ἦρθε νότα διαταγῆς ξανὰ ἀπ’τὴν Εὐρώπη,
τοῦ Δημητρᾶ δὲν ἔπεσαν μὲς στὸ κενὸ οἱ κόποι
κι αὐτὸς ὁ νέος Λέοντας ὁ Γ’ ἐξ Ἰσαύρων
ἱδρύει νέα αἵρεσι: αὐτὴ τῶν ἀντισταύρων
παρεισαχθεῖσαν πρόσφατα ἀπὸ τὴν Ἰταλία
καὶ πιὸ παλιὰ ἀπ’τὰ Τίρανα τῶν Χότζα καὶ Ἀλία.
Θὰ κατεβοῦνε οἱ σταυροὶ ἀπ’τὰ δημόοσια μέρη·
τὸ εἶπε κάποιος δικαστὴς διορισθείς- ποιός ξέρει;-
ἀπ’ ἄλλους ποὺ διωρίστηκαν κι ἐκεῖνοι ἀπὸ ἄλλους·
βασάλος μᾶλλον δικαστὴς μ’ ἀφεντικὰ βασάλους!
Κι οἱ ἡγέτες ποὺ ψηφίστηκαν νὰ κυβερνοῦν τὰ κράτη
δὲν εἶναι, λέει, δυνατὸν γι’ αὐτὸ νὰ κάνουν κάτι:
θὰ κυβερνοῦνε στὸ ἑξῆς χωρὶς καμμία ψῆφο
χαρτογιακᾶδες ἀφανεῖς ποὺ πρέπει νὰ τοὺς γλείφω
καὶ σ’ ὅτι δίνουν προσταγὴ νὰ τρέχω παραχρῆμα
νὰ ἐκτελῶ τὸ κάθε τους παράγγελμα καὶ σῆμα!
Τρέχω κι ἐγὼ στὸ ΚΚΕ ποὺ ὠνόμαζε χαϊβάνια
αὐτοὺς ποὺ πειθαρχούσανε στῆς Δύσης τὰ φιρμάνια
νὰ βρῶ ὁ δόλιος μιὰ γωνιὰ ἢ ἕνα μετερίζι
ποὺ στέκεται ἀνυπάκουο σ’ ὅτι ἡ ΕΟΚ ὁρίζει
καὶ τί νὰ δῶ ὁ ἄμοιρος στοῦ Περισσοῦ τὸ σπίτι;
ἀντὶ νὰ βρῶ ἀντίστασι καὶ Θόδωρο Στουδίτη
βλέπω σκυμμένους κόλακες στοῦ βασιλιᾶ τὴν μπότα
νὰ ἐκθειάζουν συνεχῶς τοῦ δικαστῆ τὴν νότα!
Ἔ τὸ λοιπὸν κὺρ δικαστὰ κι ἐγὼ ὁ στρατοδίκης
σὲ στέλνω μὲς στὴν φυλακή, ἐκεῖ ὅπου ἀνήκεις,
ἐμεῖς πρὶν χρόνια λύσαμε τὸ θέμα τῶν εἰκόνων
καὶ δὲν πολυγουστάρουμε ξανὰ σὲ πρὸ αἰώνων
λυμένα νὰ ἐπιστρέφουμε ζητήματα ἀστεῖα
κι ἂν σοῦ βαστάῃ ἀπαίτησε καὶ μιὰ ψηφοφορία:
νὰ δοῦμε, θὰ δικαιωθῇ τοῦ Δημητρᾶ ἡ κλίκα
ποὺ στέφθηκε αὐτοκράτορας μὲ στέμμα κάποια ἀντίκα
ἢ μαυρισμένος τάχατες ἀπ’τὴν βολὴ τῆς κάλπης
θὰ μᾶς ἀφήσῃ γιὰ νὰ πάῃ στὸ Engelberg στὶς Ἄλπεις;
Κι ἀφ’ οὗ καρῇ καὶ μοναχὸς τότε θὰ μοιάζῃ μόνο
μὲ ἄτυχο ἀυτοκράτορα ποὺ ἔχασε τὸν θρόνο.