πάνω σ' ἕνα καρυωτάκειο ποίημα
Ἄ κύριε κύριε
Μπουτάρη
ποιός θὰ βρεθῇ νὰ ῥετουσάρῃ
μικρὸν ἐμὲ κι ἐσᾶς μεγάλο
ἴδια τὸν ἕνα καὶ τὸν ἄλλο;
Τὰ ὄμορφα κομψὰ γυαλιά σας
τὰ μόρτικα τὰ τατουάζ σας,
τὸ σκουλαρίκι ποὺ σᾶς κάνει
ἀπὸ πουρὸ ξανὰ τσογλάνι
σὰν νἆστε ὁ Μπέντζαμιν ὁ Μπάτον
στὴν Σαλονίκη τῶν θαυμάτων,
κορμὶ ψηλό, λιγνό, σπαθᾶτο
καὶ τὸ κρασὶ τὸ μυρωδᾶτο
ἀπὸ τὴν μιὰ μεριὰ νὰ βάλῃ
τῆς ζυγαριᾶς κι ἀπὰ στὴν ἄλλη
πλάστιγγα σίγουρα θὲ νἄβρω
καπέλλο ἡμίψηλο καὶ μαῦρο
πάνω σ’ἀκούρευτο κεφάλι
γερμένο ἀπὸ χολὴ καὶ ζάλη.
Ἄ! κύριε, κύριε Μπουτάρη
ποιός ἀπ’τοὺς δυό μας θὰ ῥεφάρῃ;
Πρόκειται διά κατηγορητήριον;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤούτον, δι' εμέ, μέγα μυστήριον.
Και διατί, "εις μείζον"; Όχι "εις μείζονα";
Και το "ο" μικρόν, αντί του ωμέγα;
εαμ ελας μελιγαλας
ΑπάντησηΔιαγραφή